Sunday, September 24, 2017

An invitation for action…

Wow! There were justifications and arguments again! Anitha  scored 1176 in school exam but only 86 in the entrance exam; would you like to get treated by such a doctor (if she had become a doctor); she died in spite of getting aeronautical engineering seat in MIT and she  went to private school not to government school are some of the arguments against கறை!

Let me take one chunk at a time "Anitha  scored 1176 in school exam but only 86 in the entrance exam; would you like to get treated by such a doctor (if she had become a doctor); she  went to private school not to government school"!! She scored 1176 in exam and 86 in entrance exam! That is the whole point!! If she was able to score so well, why was she not able to score in entrance? The scope of her studies is different from the scope of entrance exam. Let us not forget that!! Was she given an opportunity to prepare?  Sure, the school will not be able to address the scope (or syllabus) issue; who should have done that? Is it not the government? If they are not prepared to give better / wider scope to the children, how can they change the approach at the last minute? How will 12th standard students be able to mediate between the state and central governments to come to a conclusions? Both these governments should have handled it more systematically! That would happen only if we have governments! But, we don’t, unfortunately!!  Did we ever question these guys for actions / inactions? The next argument of memorizing vs. application of knowledge proven by the stark difference in the marks! If someone scored 1176/1200, their cognitive ability is much better than many others. Of course remembering and recalling are first order intelligence and applying & solving are higher order intelligence. For someone who was so very high in first order intelligence how long it would have taken to get into higher orders if given right support? Whose mistake is that she did not get the support? If the supposedly better private schools also did not give her the support, who is answerable? As a society, did we ever question the quality of these private and public schools?

"She died in spite of getting aeronautical engineering seat in MIT" What a pity! She could have called herself as junior of the great Dr Kalam; he studied in MIT and the same course - aerospace engineering!! How come we failed as a society to educate our children to aim high but at the same time celebrate the achievements? Why did we not teach our children to weigh the options? Why did we not teach our children to see the reality of life and move forward with courage? Who should have done this - parents, teachers, relatives, friends and who else? Even if we assume that someone provoked her to commit suicide, we are failing as a society to educate our children to evaluate any instructions and address provocations sensibly. On one end, we seem to be too happy / content with what is happening around us and on the other end we seem to be too fragile to handle any difficulty. Have we lost our ability to understand ground reality and respond to it positively?

I am thinking of my friends from Lebanon, a war torn nation; they were able to accept that bombing and losing loved ones as the reality of life but still able to focus on studies and come up in life. I am generalising a bit here - but - my Lebanese friends are the happiest human beings I have ever met in my life. Our reality of life is, we have "leaders" who are not interested in leading the nation; we have rulers who are keen about their welfare but not public welfare; we have politicians but not statesmen rule our country. What is our role in such a scenario? The only option we have is to focus on our social welfare on our own! Children without parents need to take care of themselves! A nation who does not have leaders should shake itself, start behaving itself and should help itself rebuild from scratch. How long can we blame Mecaulay for screwing up Indian education system and Indian culture? We don’t even know if the blame is correct. It may be a truth in all probabilities given that any country who invades other country would like to keep them as slaves and for the slaves to continue that way, their competence and confidence should be killed. But we are an independent country for the past 70 years. What have we done? We have grown from 30 crores to 130 crores in about 100 years! Many times, it feels like the only core competence! Shame on us!

After reading through or hearing all the arguments, I feel, the only thing from the great ancient India we still carry is our ability to argue for and against almost anything! Sure, this country encouraged people to argue; winning an argument by logic was respected highly. Let us remember that this country also believed strongly in integrity and duty. It is high time we move from the argument mode to action mode! I put forth my response only to clarify why I am upset with Anitha's death. The girl died a few week ago but it still hurts as fresh. In my view, any dissatisfaction or hurt should lead to a positive movement, every time. For any harm others do, the only revenge one can take is moving forward with a smile and determination. If the governments are deceiving us, the only way we have is to make them obsolete by proving that we don’t need them for our well-being. I invite each one of you to respond with your actions not with arguments anymore please. Your actions can be of any size and it can be in any aspect of social well-being… please do your bit…


You can join us in helping the students learn better and face life better. Please write to me or call me if you are keen.

Monday, September 4, 2017

கறை

நூற்றுமுப்பது கோடியில் ஒன்றிரண்டு குறைந்தாலென்ன, குடியா முழுகிவிடும்? என்ன பெரிய நஷ்டம் நாட்டுக்கு? நீலத்திமிங்கலத்துக்கு இரையானோர்பற்றி என்ன சொல்வதுவிளையாட்டுகள் வினையாய் முடிவது ஒன்றும் புதிதில்லையே! எத்தனையோமுறை பெற்றோரும் ஆசிரியர்களும் சொன்னால் கேட்காதவர்கள் முகம்தெரியாதவர்கள் சொல்வதைக் கேட்டு உயிர்விடும் அவலத்தை என்ன சொல்ல!! வலைதளத்தில் நல்ல கருத்துக்கள் பல கிடைத்தும், அறிவு வளர்க்கும் பல விளையாட்டுகள் இருந்தும் தானே தேடிப்போய் உயிர்விடுவோர் குறித்து வருந்துவதில் பயனேதும் உண்டோ!

ஆனால் விருட்சமாய் வளரவேண்டிய விதையொன்று வீணாய்ப்போயிற்றே! என்ன விதமாய் அதைத் தடுத்திருக்க முடியும்? ஒருவேளை என்போன்றோருக்கு மூளையிருந்தால் அரசியலில் ஈடுபட்டிருப்போமோ, தமிழகத்தின் தலைவிதியைமாற்றியிருப்போமோ? ஒருவேளை முதுகெலும்பிருந்தால் அரசுப்பணியேற்று சரியான முடிவுகளைநோக்கி தலைவர்களை நகர்த்தியிருப்போமோ? ஒருவேளை அறிவிருந்தால்  இப்படி ஒருநிலை வரும் என உணர்ந்து உங்களை தயார் செய்திருப்போமோ? ஒருவேளை கண்ணிருந்தால் இழிவுற்ற கல்விமுறை கண்டு கொதித்திருப்போமோ, செயலில் இறங்கியிருப்போமோ? ஒருவேளை மானமிருந்தால் ஏற்கனவே செரித்த உணவை உண்ணும் இழிநிலையில் நாடிருப்பதுகண்டு அறப்போர் தொடுத்திருப்போமோ? இப்படி எதுவுமே இல்லாமல், விலங்குகள்போல, வெறுமே உண்டு உறங்கி ஜனத்தொகைபெருக்குவது மட்டுமே கடனென்று வாழும் சமூகத்தில் வாழப்பிடிக்காமல் போனாயோ கண்ணே!

ஒருவேளை என் மகளாய் நீ பிறந்திருந்தால் உன் மன உரம் வளர்த்திருப்பேனோ? வானூர்தியியலில் விண்ணைத்தொடும் வாய்ப்பு கிடைத்தும் உன்னுயிர் பிரிந்துபோகாமல் காத்திருப்பேனோ? 1999-2000 வருடத்தில் நீ பிறந்தது காரணமா? அதற்கு முந்தைய வருடம் பிறந்திருந்தால் நீ பெற்ற மதிப்பெண்ணுக்கு மருத்துவப் படிப்பு மிக எளிதாய் கிடைத்தருக்குமே! தமிழகத்தில் பிறக்காமல் வேறெங்கோ நீ பிறந்திருந்தால் உன் கல்வி முறை இயல்பாகவே வேறாயிருந்திருக்கும் உன் விதியும் வேறாயிருந்திருக்குமே கண்ணே!


தீதும் நன்றும் பிறர் தர வாரா என்ற மொழி பொய்யாய்ப் போயிற்றே! எங்கள் செயல்திறமின்மை உன்தீதாய் விடிந்ததே! நாம் இன்று நமது பிறப்புரிமையென்று நினைப்பவையெல்லாம் நம் முன்னோரின் கடின உழைப்புக்குக்கிடைத்த பரிசுவரலாறு கற்பது இந்தப் பரிசை, பரிசின் மேன்மையை உணர்வதற்காகவேயென்று சொல்வதுண்டு! கல்வி உனது பிறப்புரிமையாய் இல்லாமல் போனதால் உன் முன்னோர்களாகிய நாங்கள் வெட்கித் தலை குனிகிறோம்! வரலாறு எங்கள் பக்கங்களை கருப்பாகமட்டுமே இனம்காணும்! எப்படிக் கழுவிக்கரைப்போம் இந்தக் கருப்பை? கறையை?